De verplaatsing naar SF verloopt zeer voorspoedig. Eerst krijgen we wat heimwee naar de prachtige landschappen want het wordt er niet fraaier op. Dichterbij SF wordt het gelukkig weer wat minder industrieel. Met het minder worden van het landschap vermindert ook de temperatuur. Die komt zelfs in de buurt van de 20 graden Celcius! Voor SF zijn dit overigens zeer zomerse temperaturen.
We zijn al om 14 uur in ons hotel. Parkeren de auto in de garage (bijna net zo duur als overnachten;-) en eten een bord met nacho's bij Denny's. We zitten vlakbij Fisherman's Wharf dus daar gaan we eerst een kijkje nemen. Man wat is het hier toeristisch en druk. Vooral in de buurt van de zeehonden en zeeleeuwen en de winkeltjes daaromheen. We besluiten om snel de stad in te gaan. Eerst een 3-daags abonnement voor het openbaar vervoer gekocht. De afstanden zijn hier groot en alles gaat berg op en berg af. Voor het eerst in deze vakantie onze lange broek aangetrokken met een sweater. Thijs en Merijn wilden graag nog kleren scoren bij Abercrombie and Fitch. Met de ouderwetse cable car de heuvels op richting centrum. We moeten wel even wachten maar dan heb je ook wat. Zelf hang ik aan de buitenkant van de cable car. Een bijzondere ervaring. Het gaat behoorlijk steil omhoog de stad in maar de cable car heeft daar geen moeite mee. Bij het eindpunt lopen we regelrecht de Abercrombie binnen. Een uur later lopen we met grote tassen de deur weer uit. Makkelijk hoor zo'n creditcard.......
Nog even wat rondgekeken en toen weer op de cable car gestapt richting Chinatown. Daar onze ogen uitgekeken en ons over laten halen door een aardig Chinees meisje om bij hun restaurant te komen eten. We weten niet precies wat we besteld hebben maar het was in ieder geval heerlijk en niet duur. Hopelijk was de keuken schoner als de WC maar ik geloof dat we het niet willen weten. Het eten met stokjes vraagt nog even wat oefening maar we krijgen alle schotels leeg. Volgens de spreuken op de fortune cookies komt het allemaal goed met ons.
Na het eten (het is dan al 10 uur en we zijn al behoorljk vermoeid stappen we weer op de cable car richting ons hotel. Het is nu toch behoorlijk fris.
Vanochtend (het is inmiddels vrijdag) gaan we met de boot naar ALcatraz en vanavond naar een echte Amerikaanse baseball wedstrijd.
See you later folks!! De foto's komen later......
vrijdag 31 juli 2009
donderdag 30 juli 2009
Dag 14 Yosemite
Vandaag een volle dag te besteden in Yosemite. Het opstaan gaat ons steeds moeizamer af. We hadden afgesproken om 9.30 uur te ontbijten en dat lukte dan ook maar net.
Een volle dag in Yosemite lijkt heel wat. We hadden een aantal dingen besproken die we wilden bekijken: de giant sequoia bomen, Glacier Point, El Capitan en de loop rond Yosemite village. We hadden al gelezen dat de weg naar Mariposa Grove bij drukte al snel wordt afgesloten. Daarna kun je alleen nog per shuttle bus de Grove bezoeken. Omdat de afstanden in het park erg groot zijn en de wegen erg bochtig duurt het lang voordat je een afstand hebt overbrugd. Toen we bij de ingang van de Mariposa Grove kwamen was deze dus al afgesloten. Omdat we de gigantische sequoia bomen graag wilden zien moesten we dus doorrijden naar Wawona. Daar op zoek naar de shuttle bus. Er ging er net een weg maar daar konden we niet meer bij. Volgens schema zouden we een half uur op de volgende moeten wachten. Gelukkig was dit uiteindelijk maar 25 minuten. De busrit duurde ook nog bijna een half uur dus het duurde even voordat we bij de sequoia's kwamen. In Yosemite hebben dus voor het eerst echt last van de drukte: volle parkeerplaatsen, drukke wegen en volle bussen. Er komen ook ieder jaar vele miljoenen mensen naar dit prachtige park.
Enfin, uiteindelijk zijn we toch bij de Mariposa Grove aangekomen. De sequoia's zijn indrukwekkend groot. Naast een heleboel gewone gigantische exemplaren verdienen een aantal bijzondere aandacht. Zo is er de Grizzly Giant, met 2700 jaar waarschijnlijk de oudste ter wereld. De boom is 64 meter hoog en heeft aan de voet een omtrent van bijna 10 meter! De Fallen Monarch is een omgevallen sequoia en zodoende kun je de doorsnede goed inschatten. Verder is er nog de California Tunnel Tree. Door deze boom is een tunnel gehakt waar men met paard en wagen doorheen ging. Behoorlijk indrukwekkend allemaal. Daarna weer snel terug naar de bus. We konden gelukkig met de bus mee die al na 5 minuten arriveerde.
Daarna wilden we naar Glacier Point maar door wegwerkzaamheden stond een grote rij te wachten om deze wqeg in te gaan. Omdat de tijd toch al snel voorbij ging hebben we daar maar van af gezien. Dit ritje heen en terug zou 32 mijl lang zijn. We zijn toen doorgereden de Yosemite Valley in. Een paar prachtige uitzichten op El Capitan, het meest beruchte blok beton in Yosemite. We zien ook nog de Bridalveil Fall en de Upper Yosemite Fall, 2 watervallen die van grote hoogte naar beneden storten. Weliswaar is er op dit moment weinig water maar toch mooi om te zien. In Yosemite village is het ook weer erg druk. We kunnen gelukkig snel parkeren. Eten een salade, drinken wat en zelf heb ik nog een paar T-shirts gekocht. Daarna rijden we nog langs wat uitzichtpunten om uiteindelijk weer richting hotel te vertrekken. We moeten dan nog 45 mijl rijden door het park. Dat duurt dus ongeveer anderhalf uur vanwege de hoogteverschillen en de vele bochten. Het weer was de hele dag erg aangenaam. Het was lekker warm en zeker in de bossen was het bijzonder aangenaam.
Bij ons hotel in het zwembad en het bubbelbad het stof van ons lichaam gespoeld. Met name Merijn zat er helemaal onder maar dat kwam omdat hij een kortere route door het bos naar beneden had genomen (en dus onderuit was gegaan;-)
Vanavond voor het eerst in deze vakantie gedineerd bij de Mac en nu nog even lekker chillen.
Na de Mac alvast even getankt voor de rit naar San Francisco. Thijs heeft al een paar winkel opgezocht waar hij naar toe wil. Verder gaan we zeker naar Alcatraz (vrijdagochtend) en naar een baseball wedstrijd (vrijdagavond).
Na de Mac gingen we nog even een kop koffie scoren bij de Strabucks. Omdat we terug wilden naar het hotel gingen we even de drive tru in. Kun je de koffie meenemen in de auto naar het hotel. Nou, die drive tru werd het hoogtepunt van de dag. Ik vond het al opvallend dat het loket om te bestellen aan de passagierskant zat maar bij de parken hadden we dat al vaker meegemaakt. Ik vond het in ieder geval niet handig. Thijs (als passagier) ging dus de koffie bestellen. Achter het loket hadden ze al flink wat lol en later werd het duidelijk waarom: ik was namelijk van de verkeerde kant de drive tru ingereden. Toen we dat in de gaten hadden kreeg iedereen spontaan de slappe lach, inclusief het personeel van de Starbucks. Bij ons heeft dit nog minimaal een half uur geduurd. Merijn moest er bijna van overgeven!
Morgen gaan we dus naar San Francisco waar we 3 nachten verblijven in een hotel vlakbij Fisherman's Wharf. Omdat we daar waarschijnlijk ook de avonden gaan benutten is het mogelijk dat er de komende dagen geen nieuwe verslagen en foto's komen.
Even geduld dus..........
Een volle dag in Yosemite lijkt heel wat. We hadden een aantal dingen besproken die we wilden bekijken: de giant sequoia bomen, Glacier Point, El Capitan en de loop rond Yosemite village. We hadden al gelezen dat de weg naar Mariposa Grove bij drukte al snel wordt afgesloten. Daarna kun je alleen nog per shuttle bus de Grove bezoeken. Omdat de afstanden in het park erg groot zijn en de wegen erg bochtig duurt het lang voordat je een afstand hebt overbrugd. Toen we bij de ingang van de Mariposa Grove kwamen was deze dus al afgesloten. Omdat we de gigantische sequoia bomen graag wilden zien moesten we dus doorrijden naar Wawona. Daar op zoek naar de shuttle bus. Er ging er net een weg maar daar konden we niet meer bij. Volgens schema zouden we een half uur op de volgende moeten wachten. Gelukkig was dit uiteindelijk maar 25 minuten. De busrit duurde ook nog bijna een half uur dus het duurde even voordat we bij de sequoia's kwamen. In Yosemite hebben dus voor het eerst echt last van de drukte: volle parkeerplaatsen, drukke wegen en volle bussen. Er komen ook ieder jaar vele miljoenen mensen naar dit prachtige park.
Enfin, uiteindelijk zijn we toch bij de Mariposa Grove aangekomen. De sequoia's zijn indrukwekkend groot. Naast een heleboel gewone gigantische exemplaren verdienen een aantal bijzondere aandacht. Zo is er de Grizzly Giant, met 2700 jaar waarschijnlijk de oudste ter wereld. De boom is 64 meter hoog en heeft aan de voet een omtrent van bijna 10 meter! De Fallen Monarch is een omgevallen sequoia en zodoende kun je de doorsnede goed inschatten. Verder is er nog de California Tunnel Tree. Door deze boom is een tunnel gehakt waar men met paard en wagen doorheen ging. Behoorlijk indrukwekkend allemaal. Daarna weer snel terug naar de bus. We konden gelukkig met de bus mee die al na 5 minuten arriveerde.
Daarna wilden we naar Glacier Point maar door wegwerkzaamheden stond een grote rij te wachten om deze wqeg in te gaan. Omdat de tijd toch al snel voorbij ging hebben we daar maar van af gezien. Dit ritje heen en terug zou 32 mijl lang zijn. We zijn toen doorgereden de Yosemite Valley in. Een paar prachtige uitzichten op El Capitan, het meest beruchte blok beton in Yosemite. We zien ook nog de Bridalveil Fall en de Upper Yosemite Fall, 2 watervallen die van grote hoogte naar beneden storten. Weliswaar is er op dit moment weinig water maar toch mooi om te zien. In Yosemite village is het ook weer erg druk. We kunnen gelukkig snel parkeren. Eten een salade, drinken wat en zelf heb ik nog een paar T-shirts gekocht. Daarna rijden we nog langs wat uitzichtpunten om uiteindelijk weer richting hotel te vertrekken. We moeten dan nog 45 mijl rijden door het park. Dat duurt dus ongeveer anderhalf uur vanwege de hoogteverschillen en de vele bochten. Het weer was de hele dag erg aangenaam. Het was lekker warm en zeker in de bossen was het bijzonder aangenaam.
Bij ons hotel in het zwembad en het bubbelbad het stof van ons lichaam gespoeld. Met name Merijn zat er helemaal onder maar dat kwam omdat hij een kortere route door het bos naar beneden had genomen (en dus onderuit was gegaan;-)
Vanavond voor het eerst in deze vakantie gedineerd bij de Mac en nu nog even lekker chillen.
Na de Mac alvast even getankt voor de rit naar San Francisco. Thijs heeft al een paar winkel opgezocht waar hij naar toe wil. Verder gaan we zeker naar Alcatraz (vrijdagochtend) en naar een baseball wedstrijd (vrijdagavond).
Na de Mac gingen we nog even een kop koffie scoren bij de Strabucks. Omdat we terug wilden naar het hotel gingen we even de drive tru in. Kun je de koffie meenemen in de auto naar het hotel. Nou, die drive tru werd het hoogtepunt van de dag. Ik vond het al opvallend dat het loket om te bestellen aan de passagierskant zat maar bij de parken hadden we dat al vaker meegemaakt. Ik vond het in ieder geval niet handig. Thijs (als passagier) ging dus de koffie bestellen. Achter het loket hadden ze al flink wat lol en later werd het duidelijk waarom: ik was namelijk van de verkeerde kant de drive tru ingereden. Toen we dat in de gaten hadden kreeg iedereen spontaan de slappe lach, inclusief het personeel van de Starbucks. Bij ons heeft dit nog minimaal een half uur geduurd. Merijn moest er bijna van overgeven!
Morgen gaan we dus naar San Francisco waar we 3 nachten verblijven in een hotel vlakbij Fisherman's Wharf. Omdat we daar waarschijnlijk ook de avonden gaan benutten is het mogelijk dat er de komende dagen geen nieuwe verslagen en foto's komen.
Even geduld dus..........
woensdag 29 juli 2009
Dag 13 Lone Pine-Yosemite NP
Vandaag weer een lange rit voor de boeg. We hadden met Merijn en Thijs afgesproken om niet al te vroeg op te staan en om 9 uur te ontbijten. Voor de jongens was dit geen probleem. Die waren netjes op tijd maar Josee werd pas om 10 voor 9 wakker. Paniek dus. Omdat we iedere keer nog vroeg wakker waren vonden we het niet nodig om een wekker te zetten.
Uiteindelijk lukte het bijna om toch op de geplande tijd van 10 uur te vertrekken. Ongeveer 100 mijl highway 395 omhoog langs de Alabama Hills van de Sierra Nevada. Prachtige route. Cruise control op 65 mijl en als er stuur-control geweest zou zijn zou dat bijzonder handig geweest zijn. Bijna het gehele stuk zo goed als rechtdoor. Het landschap werd steeds groener en er werd meer bos zichtbaar. Na alle woestijnen een welkome verandering. De bergen naast ons lijken niet eens zo hoog maar er ligt wel sneeuw. We vergeten echter dat we zelf op ongeveer 1500 meter hoogte rijden. Na 100 mijl gaan we de Tioga Pass op richting Yosemite. Deze pas is meestal pas vanaf begin juni open omdat dan de sneeuw pas verdwenen is. Een prachtige route en we komen tot grote hoogte. De ingang van het park ligt maar liefst op meer dan 3000 meter boven de zeespiegel!!
Yosemite bestaat uit veel bos, rotsen, watervallen, beken en meren. Heel anders dan de andere parken dus die we tot op heden bzocht hebben. Het is wederom adembenemend. Bij iedere bocht worden de uitzichten mooier en je weet ook hiet amper waar je moet kijken. In een beek wordt op forel gevist en tijdens de 5 minuten die we met de vissers staan te praten worden er 2 forellen gevangen. De een doet het voor de sport en gooit hem terug. De ander neemt hem mee voor de maaltijd. Josee neemt zich voor om vanavond forel te gaan eten. Tussen de middag krijgen we ons 2e buitje in deze vakantie. Deze duurt slechts een half uurtje.
Na nog ongeveer 100 mijl door bossen, rotsen en langs prachtige uitzichten. In dit park wordt ook veel geklommen. Het zijn ijzingwekkend steile rotswanden waar tegen geklommen wordt.
Omdat we morgen nog een volledige dag in het park kunnen besteden rijden we door naar ons hotel aan de andere kant van het park. Het is wederom een Best Western en is prachtig gelegen met veel bomen en groen. Twee mooie zwembaden en daar maken we dus als eerste weer gebruik van. Heerlijk verfrissend.
In totaal hebben we nu zo'n 1800 mijl gereden. Morgen weer(?) uitslapen en dan het park in.
Uiteindelijk lukte het bijna om toch op de geplande tijd van 10 uur te vertrekken. Ongeveer 100 mijl highway 395 omhoog langs de Alabama Hills van de Sierra Nevada. Prachtige route. Cruise control op 65 mijl en als er stuur-control geweest zou zijn zou dat bijzonder handig geweest zijn. Bijna het gehele stuk zo goed als rechtdoor. Het landschap werd steeds groener en er werd meer bos zichtbaar. Na alle woestijnen een welkome verandering. De bergen naast ons lijken niet eens zo hoog maar er ligt wel sneeuw. We vergeten echter dat we zelf op ongeveer 1500 meter hoogte rijden. Na 100 mijl gaan we de Tioga Pass op richting Yosemite. Deze pas is meestal pas vanaf begin juni open omdat dan de sneeuw pas verdwenen is. Een prachtige route en we komen tot grote hoogte. De ingang van het park ligt maar liefst op meer dan 3000 meter boven de zeespiegel!!
Yosemite bestaat uit veel bos, rotsen, watervallen, beken en meren. Heel anders dan de andere parken dus die we tot op heden bzocht hebben. Het is wederom adembenemend. Bij iedere bocht worden de uitzichten mooier en je weet ook hiet amper waar je moet kijken. In een beek wordt op forel gevist en tijdens de 5 minuten die we met de vissers staan te praten worden er 2 forellen gevangen. De een doet het voor de sport en gooit hem terug. De ander neemt hem mee voor de maaltijd. Josee neemt zich voor om vanavond forel te gaan eten. Tussen de middag krijgen we ons 2e buitje in deze vakantie. Deze duurt slechts een half uurtje.
Na nog ongeveer 100 mijl door bossen, rotsen en langs prachtige uitzichten. In dit park wordt ook veel geklommen. Het zijn ijzingwekkend steile rotswanden waar tegen geklommen wordt.
Omdat we morgen nog een volledige dag in het park kunnen besteden rijden we door naar ons hotel aan de andere kant van het park. Het is wederom een Best Western en is prachtig gelegen met veel bomen en groen. Twee mooie zwembaden en daar maken we dus als eerste weer gebruik van. Heerlijk verfrissend.
In totaal hebben we nu zo'n 1800 mijl gereden. Morgen weer(?) uitslapen en dan het park in.
dinsdag 28 juli 2009
Dag 12 Las Vegas-Lone Pine
Vanochtend ontbeten met een eenvoudig broodje met orange juice en koffie. Vervolgens op weg naar Death Valley. Al heel snel zijn we uit de drukte van Las Vegas en rijden we weer de woestijn in. De temperaturen lopen inmiddels alweer aardig op. Om 10 uur is het al 38 graden. Lang leve de airco!!
De totale tocht van vandaag is ongeveer 420 km lang. Als we Death Valley binnen komen moeten er weer de nodige cliché´s uit de kast komen zoals bizar, bijzonder en apart. Wat is het hier toch een bijzondere wereld. Voor het betreden van het park krijg je nog allerlei waarschuwingen dat je voldoende water bij je moet hebben. Aangeraden wordt om 4 liter per persoon bij je te hebben. Daarnaast natuurlijk voldoende benzine en een auto die in goede staat is want naast de temperatuur moeten er ook grote hoogteverschillen overwonnen worden. En deze combinatie kan funest zijn. Het hoogste punt in Death Valley is op ongeveer 3000 meter en het laagste punt ligt op ruim 80 meter onder zeeniveau!! Dit laagste punt heet Badwater en is ook meteen het warmste punt van het park. Tijdens het rijden komen we uit op maximaal 124 graden Fahrenheit. Dit komt ongeveer overeen met 52 graden Celcius. Het is hier dus buiten de auto niet lang uit te houden. Bij Badwater ligt een hele grote zoutvlakte met een heel klein beetje water dat dus ook ontzettend zout is. Onderweg nog een paar keer gestopt maar nooit te lang uit de auto geweest. In totaal gaan we 3x van ongeveer 1500 meter hoogte naar zeeniveau en weer terug.
Bij het uitrijden van het park zijn we al weer valk bij ons hotel in Lone Pine. Dit is gelegen aan de rand van het Sierra Nevada gebergte waar we meteen ook het hoogste punt van Amerika te zien krijgen, nl. Mount Whitney op iets van 4500 meter hoogte. Op 1 dag zowel het laagste punt als het hoogste punt van Amerika mogen aanschouwen. Met nog steeds ruim 40 graden Celcius op de teller zien we de sneeuw op de bergtoppen liggen. Na aankomst in ons hotel eerst wat kleren gewassen en daarna snel het zwembad in. Lone Pine is nog een echt cowboy dorp met oa. een echte saloon. Helaas mag je pas naar binnen als je minimaal 21 jaar oud bent. Dat doen we dus maar niet. We eten in een Mexicaans restaurant en dit keer lukt het iedereen om zijjn bordje leeg te eten, ondanks 3 schaaltjes Nacho´s voor het eten.
Morgen rijden we naar Yosemite Park via een hele mooie bergroute. Deze route is meestal begin juni pas open omdat dan de sneeuw pas van deze weg af is. We hebben ongeveer 380 km voor de boeg maar gaan niet te vroeg weg. Klein beetje uitslapen misschien...........
De totale tocht van vandaag is ongeveer 420 km lang. Als we Death Valley binnen komen moeten er weer de nodige cliché´s uit de kast komen zoals bizar, bijzonder en apart. Wat is het hier toch een bijzondere wereld. Voor het betreden van het park krijg je nog allerlei waarschuwingen dat je voldoende water bij je moet hebben. Aangeraden wordt om 4 liter per persoon bij je te hebben. Daarnaast natuurlijk voldoende benzine en een auto die in goede staat is want naast de temperatuur moeten er ook grote hoogteverschillen overwonnen worden. En deze combinatie kan funest zijn. Het hoogste punt in Death Valley is op ongeveer 3000 meter en het laagste punt ligt op ruim 80 meter onder zeeniveau!! Dit laagste punt heet Badwater en is ook meteen het warmste punt van het park. Tijdens het rijden komen we uit op maximaal 124 graden Fahrenheit. Dit komt ongeveer overeen met 52 graden Celcius. Het is hier dus buiten de auto niet lang uit te houden. Bij Badwater ligt een hele grote zoutvlakte met een heel klein beetje water dat dus ook ontzettend zout is. Onderweg nog een paar keer gestopt maar nooit te lang uit de auto geweest. In totaal gaan we 3x van ongeveer 1500 meter hoogte naar zeeniveau en weer terug.
Bij het uitrijden van het park zijn we al weer valk bij ons hotel in Lone Pine. Dit is gelegen aan de rand van het Sierra Nevada gebergte waar we meteen ook het hoogste punt van Amerika te zien krijgen, nl. Mount Whitney op iets van 4500 meter hoogte. Op 1 dag zowel het laagste punt als het hoogste punt van Amerika mogen aanschouwen. Met nog steeds ruim 40 graden Celcius op de teller zien we de sneeuw op de bergtoppen liggen. Na aankomst in ons hotel eerst wat kleren gewassen en daarna snel het zwembad in. Lone Pine is nog een echt cowboy dorp met oa. een echte saloon. Helaas mag je pas naar binnen als je minimaal 21 jaar oud bent. Dat doen we dus maar niet. We eten in een Mexicaans restaurant en dit keer lukt het iedereen om zijjn bordje leeg te eten, ondanks 3 schaaltjes Nacho´s voor het eten.
Morgen rijden we naar Yosemite Park via een hele mooie bergroute. Deze route is meestal begin juni pas open omdat dan de sneeuw pas van deze weg af is. We hebben ongeveer 380 km voor de boeg maar gaan niet te vroeg weg. Klein beetje uitslapen misschien...........
Dag 11 Las Vegas
Geprobeerd om wat uit te slapen maar dat is slechts zeer beperkt gelukt. Om 9.30 uur zitten we met z'n allen aan het ontbijt. Ditmaal is het ontbijt niet inbegrepen bij het hotel dus we gaan zelf op zoek. Er is keuze genoeg en kiezen voor een "all you can eat pancakes" menu. Een stevig ontbijt dus waar we even op kunnen teren. Na het ontbijt gaan Thijs en Bert de rollercoaster in. Dit is een waanzinnige achtbaan om ons hotel heen. De Python van de Efteling valt hierbij helemaal in het niet. Hij is behoorlijk heftig maar het lukt ons om de pannekoeken binnen te houden.
Omdat het slenteren over de strip nogal vermoeiend is en de Strip (straat met alle hotels) erg lang is kiezen we om een dagkaart voor de bus te kopen. We vullen de dag met name met eten, drinken, hotels in, hotels uit, shows kijken, winkelen en mensen kijken. Dat laatste is zeker ook erg leuk. En er zijn inderdaad heeeel veel erg dikke Amerikanen. Maar niet alleen dik, maar in Las Vegas zijn er ongelooflijk veel grote mannen. Merijn en Thijs werden regelmatig overtroffen met een centimetertje of 30. ( dat vonden ze niet leuk!)
Om 1 uur ´s nachts vallen we doodvermoeid ons bed in. Morgen weer op reis via het beruchte Death Valley National Park naar ons volgende hotel in Lone Pine.
Omdat het slenteren over de strip nogal vermoeiend is en de Strip (straat met alle hotels) erg lang is kiezen we om een dagkaart voor de bus te kopen. We vullen de dag met name met eten, drinken, hotels in, hotels uit, shows kijken, winkelen en mensen kijken. Dat laatste is zeker ook erg leuk. En er zijn inderdaad heeeel veel erg dikke Amerikanen. Maar niet alleen dik, maar in Las Vegas zijn er ongelooflijk veel grote mannen. Merijn en Thijs werden regelmatig overtroffen met een centimetertje of 30. ( dat vonden ze niet leuk!)
Om 1 uur ´s nachts vallen we doodvermoeid ons bed in. Morgen weer op reis via het beruchte Death Valley National Park naar ons volgende hotel in Lone Pine.
Dag 10 Zion-Las Vegas
Vanaf Zion rijden we vrij snel de woestijn van Nevada in. De klok gaat weer een uur terug dus dat hebben we alvast verdiend. Ook de temperaturen lopen fors en snel op. Om 10 uur is het al bijna 40 graden Celcius. Wel is het lastig om steeds de temperaturen om te moeten rekenen. De formule om van Fahrenheit naar Celcius om te rekenen is niet makkelijk te onthouden en laat zich niet makkelijk uit het hoofd omrekenen. Thijs heeft daarvoor een makkelijk omrekentabelletje gemaakt. Dit ligt in de auto en wordt veelvuldig geraadpleegd.
We komen nu door het indianengebied. We merken meteen dat in de staat Nevada dingen geoorloofd zijn die in andere staten niet geoorloofd zijn. Billboardreclames voor geweren langs de weg. Casino’s, casino’s en nog eens casino’s. We komen in de buurt van Las Vegas.
Sneller dan verwacht (de wegen zijn uitstekend en er zijn geen files) komen we nu aan in de buurt van Las Vegas. Er staat eerst een bezoek aan een shopping outlet op het programma. Eerst nog maar even tanken. We merken dan wel dat het verkeer in de grote stad (en dat kun je Las Vegas inmiddels toch wel noemen) wat lastiger is dan op het platteland. Veel eenrichtingsverkeer en als je geen wegnummers weet is het lastig te vinden. Uiteindelijk toch de outlet gevonden. Na afloop komen een aantal tot de conclusie dat we veel geld bespaard hebben maar volgens mij hebben we toch echt niets bespaard maar juist geld uitgegeven ;-) Zonder dollen: sommige dingen zijn echt bespottelijk goedkoop. Bijna verdacht. Met name kleren (Tommy Hilfiger, Levis) zijn bijzonder goedkoop en we slaan dus behoorlijk in.
Om de weg naar het hotel (New York-New York) te vinden viel nog niet mee: je ziet het hotel al ver van ver liggen maar om de ingang voor het parkeren te vinden…….
Uiteindelijk toch gevonden: een gigantische parkeergarage met zelfs veel vrije en grote plaatsen. Dat vinden we in Nederland wel eens anders. Na een kwartiertje zoeken hebben we de incheck-balie gevonden. Daar krijgen we een plattegrond van het hotel en dat is geen overbodige luxe. Het is in de meeste hotels van Las Vegas zeer makkelijk om te verdwalen. Ons hotel bestaat uit ongeveer 48 verdiepingen en op de eerste 3 verdiepingen is natuurlijk een gigantisch casino maar verder is New York hier compleet nagebouwd. Ook aan de buitenkant herken je de sky-line van New York met o.a de Empire State Building en zelfs de Brooklyn Bridge. Mega gewoon. En dan te weten dat er hier ongeveer 20 van dit soort attractieparken zijn.
’s Avonds gaan we natuurlijk de Strip op. Omdat er niet heel veel aansprekende shows zijn en omdat deze bovendien erg duur zijn bezoeken we een aantal themahotels: o.a. Bellagio, Caesars Palace, Monte Carlo, Planet Hollywood. Alle hotels zijn stuk voor stuk pretparken met toevallig ook nog “wat” kamers. Uiteraard is ieder casino voorzien van megagrote casinozalen. Ook ieder zichzelf respecterend hotel geeft periodiek een gratis show. Zo bekijken we de eerste avond de licht, geluid en water (fontein) show bij het Bellagio. Prachtig hoe dit allemaal op elkaar afgestemd is.
Naast gokken zijn er in sincity, oftewel Sodom en Gomorra, veel vrouwen beschikbaar. Op iedere hoek van de straat worden er kaartjes uitgedeeld met foto’s van schaars geklede dames die je kunt bestellen. Merijn stelt voor om met de kaartjes te gaan kwartetten maar daar zien we toch maar vanaf.
Ook ’s nachts moet je hier bijna je zonnebril opzetten vanwege de overweldigende hoeveelheid neonreclame overal om je heen. Je merkt nauwelijks dat het donker is.
Doodversleten van het rijden, winkelen, slenteren vallen we rond middernacht ons bed in.
De verslagen vanuit Las Vegas zijn dus wat later. Dit komt o.a. omdat we ’s avonds te moe zijn, het dan ook al te laat is en omdat we voor de eerste keer moeten betalen voor het internetgebruik (we blijven tenslotte Zeeuwen).
We komen nu door het indianengebied. We merken meteen dat in de staat Nevada dingen geoorloofd zijn die in andere staten niet geoorloofd zijn. Billboardreclames voor geweren langs de weg. Casino’s, casino’s en nog eens casino’s. We komen in de buurt van Las Vegas.
Sneller dan verwacht (de wegen zijn uitstekend en er zijn geen files) komen we nu aan in de buurt van Las Vegas. Er staat eerst een bezoek aan een shopping outlet op het programma. Eerst nog maar even tanken. We merken dan wel dat het verkeer in de grote stad (en dat kun je Las Vegas inmiddels toch wel noemen) wat lastiger is dan op het platteland. Veel eenrichtingsverkeer en als je geen wegnummers weet is het lastig te vinden. Uiteindelijk toch de outlet gevonden. Na afloop komen een aantal tot de conclusie dat we veel geld bespaard hebben maar volgens mij hebben we toch echt niets bespaard maar juist geld uitgegeven ;-) Zonder dollen: sommige dingen zijn echt bespottelijk goedkoop. Bijna verdacht. Met name kleren (Tommy Hilfiger, Levis) zijn bijzonder goedkoop en we slaan dus behoorlijk in.
Om de weg naar het hotel (New York-New York) te vinden viel nog niet mee: je ziet het hotel al ver van ver liggen maar om de ingang voor het parkeren te vinden…….
Uiteindelijk toch gevonden: een gigantische parkeergarage met zelfs veel vrije en grote plaatsen. Dat vinden we in Nederland wel eens anders. Na een kwartiertje zoeken hebben we de incheck-balie gevonden. Daar krijgen we een plattegrond van het hotel en dat is geen overbodige luxe. Het is in de meeste hotels van Las Vegas zeer makkelijk om te verdwalen. Ons hotel bestaat uit ongeveer 48 verdiepingen en op de eerste 3 verdiepingen is natuurlijk een gigantisch casino maar verder is New York hier compleet nagebouwd. Ook aan de buitenkant herken je de sky-line van New York met o.a de Empire State Building en zelfs de Brooklyn Bridge. Mega gewoon. En dan te weten dat er hier ongeveer 20 van dit soort attractieparken zijn.
’s Avonds gaan we natuurlijk de Strip op. Omdat er niet heel veel aansprekende shows zijn en omdat deze bovendien erg duur zijn bezoeken we een aantal themahotels: o.a. Bellagio, Caesars Palace, Monte Carlo, Planet Hollywood. Alle hotels zijn stuk voor stuk pretparken met toevallig ook nog “wat” kamers. Uiteraard is ieder casino voorzien van megagrote casinozalen. Ook ieder zichzelf respecterend hotel geeft periodiek een gratis show. Zo bekijken we de eerste avond de licht, geluid en water (fontein) show bij het Bellagio. Prachtig hoe dit allemaal op elkaar afgestemd is.
Naast gokken zijn er in sincity, oftewel Sodom en Gomorra, veel vrouwen beschikbaar. Op iedere hoek van de straat worden er kaartjes uitgedeeld met foto’s van schaars geklede dames die je kunt bestellen. Merijn stelt voor om met de kaartjes te gaan kwartetten maar daar zien we toch maar vanaf.
Ook ’s nachts moet je hier bijna je zonnebril opzetten vanwege de overweldigende hoeveelheid neonreclame overal om je heen. Je merkt nauwelijks dat het donker is.
Doodversleten van het rijden, winkelen, slenteren vallen we rond middernacht ons bed in.
De verslagen vanuit Las Vegas zijn dus wat later. Dit komt o.a. omdat we ’s avonds te moe zijn, het dan ook al te laat is en omdat we voor de eerste keer moeten betalen voor het internetgebruik (we blijven tenslotte Zeeuwen).
zaterdag 25 juli 2009
Dag 9 Bryce - Zion
Vandaag stond er na een dag rust weer een autorit op het programma. Het was geen lange reis, slechts twee uurtjes rijden naar onze volgende bestemming: Zion National Park. Hier zo meer over, maar eerst een update over gisteravond. Gisteravond hebben we in het lokale restaurant van een oud cowboy-stadje Ruby`s inn genoemd. We zijn maar met zijn vieren ( net als alle andere Nederlanders) voor het buffet gegaan. Het was een goed buffet, met veel verschillende soorten vlees, salades enz... We hadden een aardige serveerster die opvallend vaak en graag naar ons tafeltje kwam. Waarom werd ons al snel duidelijk: ze vond Merijn nogal een leuke jongen. Elke keer dat ze bij ons tafeltje kwam zat ze Merijn zowat de hele tijd over zn schouder te aaien. Merijn vond de aandacht van deze overjarige juffrouw alleen wat teveel van het goede. Wij hebben ons echter kostelijk vermaakt. Maar goed, nu naar de dag van vandaag!
De dag begon vandaag aan de vroege kant: om 9:00 stond het vertrek gepland. Ontbeten met een kaneel-broodje op een bankje voor onze kamers. Als snel werd de tocht naar Zion voortgezet. Stukje terug over de weg die we 2dagen daarvoor hadden gereden om in Bryce te komen, maar al snel kwamen we bij de afslag richting Zion. Toen we in het park aankwamen met onze Nationale Park pas veranderde het landschap al snel. Dat is heel bizar hier in Amerika, om de zoveel mile maakt de hele natuur een omslag, zo ook nu in Zion. Het zag er allemaal weer schitterend uit, elk park is weer anders. Zion kan je het best omschreven als bos en hoge rode klifrotsen. Door die klimrotsen is het het op 1 na populairste klimgebied van the USA. Ook hier in Zion konden we weer gebruik maken van een shuttle bus, dat is allemaal heel makkelijk, je stapt op de bus en als je eruit wil bij een halte kan je eruit om bijvoorbeeld vervolgens een eindje te lopen of wat plaatjes te schieten. We hebben bij verscheidende haltes een stuk door de mooie natuur gelopen. Na een paar mile lopen kreeg mijn moeder echter honger, dus moesten we het hele traject terug weer afleggen. Geluncht met sandwiches en hamburgers met allemaal een zakje chips! Het schijnt hier een gewoonte te zijn om bij je lunch ook wat chips te nemen, en voor 50 dollar cent extra had je een combo met chips erbij, dus waarom zouden wij als Zeeuwen dat voordeeltje niet pakken? Na nog twee wandelingen na de lunch zijn we maar richting ons hotel vertrokken. Het hotel ziet er mooi uit en is redelijk chique, naar onze mening het beste tot nu toe. We zijn maar meteen in het zwembad en de hot-tub gedoken. Na deze verfrissing zijn we naar het nabijgelegen restaurant gegaan om een hapje te eten. Toen we binnen kwamen schrokken we echter een beetje, het zag er namelijk heel chique uit en daar waren we niet echt op gekleed. Maar nadat er een paar Amerikanen in hun hempje en met hun pet op binnen kwamen voelden we ons al gauw op ons gemak! We kozen deze keer allemaal voor een pizza. De pizza's waren erg lekker, maar nogal goed gevuld waardoor papa de enige was die hem opat. Dat zijn we niet echt gewend met onze eet-lust. Op dit moment zitten papa en mama met hun eigenzette koffie van chloorwater op de veranda. Merijn en ik zijn lekker aan het liggen op de kamer, aan het rusten voor morgen. Want morgen gaan we namelijk naar Las Vegas, we kijken hier allebei erg naar uit en hebben al een outlet-center gevonden om onze eerste kleren van de vakantie in te gaan slaan. Daar morgen meer over.
Groeten, Thijs
De dag begon vandaag aan de vroege kant: om 9:00 stond het vertrek gepland. Ontbeten met een kaneel-broodje op een bankje voor onze kamers. Als snel werd de tocht naar Zion voortgezet. Stukje terug over de weg die we 2dagen daarvoor hadden gereden om in Bryce te komen, maar al snel kwamen we bij de afslag richting Zion. Toen we in het park aankwamen met onze Nationale Park pas veranderde het landschap al snel. Dat is heel bizar hier in Amerika, om de zoveel mile maakt de hele natuur een omslag, zo ook nu in Zion. Het zag er allemaal weer schitterend uit, elk park is weer anders. Zion kan je het best omschreven als bos en hoge rode klifrotsen. Door die klimrotsen is het het op 1 na populairste klimgebied van the USA. Ook hier in Zion konden we weer gebruik maken van een shuttle bus, dat is allemaal heel makkelijk, je stapt op de bus en als je eruit wil bij een halte kan je eruit om bijvoorbeeld vervolgens een eindje te lopen of wat plaatjes te schieten. We hebben bij verscheidende haltes een stuk door de mooie natuur gelopen. Na een paar mile lopen kreeg mijn moeder echter honger, dus moesten we het hele traject terug weer afleggen. Geluncht met sandwiches en hamburgers met allemaal een zakje chips! Het schijnt hier een gewoonte te zijn om bij je lunch ook wat chips te nemen, en voor 50 dollar cent extra had je een combo met chips erbij, dus waarom zouden wij als Zeeuwen dat voordeeltje niet pakken? Na nog twee wandelingen na de lunch zijn we maar richting ons hotel vertrokken. Het hotel ziet er mooi uit en is redelijk chique, naar onze mening het beste tot nu toe. We zijn maar meteen in het zwembad en de hot-tub gedoken. Na deze verfrissing zijn we naar het nabijgelegen restaurant gegaan om een hapje te eten. Toen we binnen kwamen schrokken we echter een beetje, het zag er namelijk heel chique uit en daar waren we niet echt op gekleed. Maar nadat er een paar Amerikanen in hun hempje en met hun pet op binnen kwamen voelden we ons al gauw op ons gemak! We kozen deze keer allemaal voor een pizza. De pizza's waren erg lekker, maar nogal goed gevuld waardoor papa de enige was die hem opat. Dat zijn we niet echt gewend met onze eet-lust. Op dit moment zitten papa en mama met hun eigenzette koffie van chloorwater op de veranda. Merijn en ik zijn lekker aan het liggen op de kamer, aan het rusten voor morgen. Want morgen gaan we namelijk naar Las Vegas, we kijken hier allebei erg naar uit en hebben al een outlet-center gevonden om onze eerste kleren van de vakantie in te gaan slaan. Daar morgen meer over.
Groeten, Thijs
vrijdag 24 juli 2009
Dag 8 Bryce Canyon
Vandaag stond er een relaxte dag op het programma. Geen verhuizing. Gewoon lekker nog een dagje in Bryce Canyon. Afgesproken om lekker rustig aan te doen. ZO lang mogelijk uitslapen, rustig ontbijten en dan Bryce Canyon bekijken. We hebben uitgeslapen tot maar liefst 7 uur! Dat wil nog niet echt lukken dus. Wel rustig aan gedaan. Dit keer hadden we geen ontbijt bij ons verblijf. Josee en ik zijn toen op pad gegaan om een ontbijtje te scoren. Van Thijs en Merijn hebben we nog geen teken van leven ontvangen. Wij hebben ons tegoed gedaan aan de pancakes met stroop en suiker. Daarna nog een "lekker" bakje koffie. Als ik in Nederland zo'n bakje gezet zou hebben zou ik het weggooien en nog een poging wagen. Hier echter niet. Koffie is hier een redelijk slap aftreksel van zoals het volgens mij bedoeld is. Het gaat hier meer om de kwantiteit dan om de kwaliteit. Helaas is hier geen Starbucks. Ontbijt nog wel op het terras genuttigd maar de temperaturen gaan al behoorlijk oplopen. Het wordt weer een prachtige dag. Uiteindelijk keren Merijn en Thijs ook terug met hun ontbijt (broodje gezond). Om een uur of 11 vertrekken we naar het park dat op slechts 1 mijl van onze lodge verwijderd is. Ook in Bryce canyon is alles weer prima geregeld. Er rijdt een gratis shuttle bus maar je mag ook overal met eigen auto naar toe rijden. Er zijn in totaal meer dan 10 uitzichtpunten waar je overal prima kunt parkeren. Ook hier valt de drukte enorm mee. Parkeerplaats zat. Bryce is ook weer een landschap dat nauwelijks met woorden te omschrijven valt: bizar, futuristisch (of juist niet?). Hopelijk geven de foto's een beetje indruk. Lunch bestaat vandaag weer uit een kaneelbroodje en met de pancakes als ontbijt lukt dat ook wel. Nadat we bijna alle uitzichtpunten hebben gehad hebben Merijn en Thijs het ook een beetje gehad voor vandag. Ik had het plan geopperd om nog een wandeling naar beneden te gaan maken. De jongens vinden dit geen goed idee en gaan met de bus terug naar de lodge. Josee en ik dalen dus af in de canyon en deze Navajo loop is meteen het hoogtepunt van de dag: we komen zo dicht bij de hoodoo's (zo noemen ze de stenen pilaren) dat we er stil van worden. Het pad is zeer steil, warm en vermoeiend maar het is de moeite meer dan waard. Het meest bizarre is dat je tussen de smalle stenen paden ineens een gigantische Douglas spar tegenkomt die tientallen meters in de kloof recht omhoog gegegroeid is en uit de steen lijkt te groeien. Geweldig.
Vanavond proberen we om vroeg naar bed te gaan zodat we morgen vroeg naar Zion National Park kunnen. Overigens kijken Merijn en Thijs meer vooruit naar het bezoek aan Las Vegas. Eindelijk shoppen en flaneren. Ze moeten eerst nog één NP zien te overleven ;-)
Na een heerlijk ijsje en een flesje heerlijk koude Corono gaan we zometeen eerst lekker eten.
Tot morgen............
Vanavond proberen we om vroeg naar bed te gaan zodat we morgen vroeg naar Zion National Park kunnen. Overigens kijken Merijn en Thijs meer vooruit naar het bezoek aan Las Vegas. Eindelijk shoppen en flaneren. Ze moeten eerst nog één NP zien te overleven ;-)
Na een heerlijk ijsje en een flesje heerlijk koude Corono gaan we zometeen eerst lekker eten.
Tot morgen............
donderdag 23 juli 2009
dag 7 page-bryce
heeej folks!!!
Vandaag hebben we weer een redelijke rit gemaakt!
Hij duurde echter veel korter dan we dachten omdat de tom tom er hier niet zo heel veel van snapt! We kwamen namelijk op de bestemming aan terwijl we volgens onze vriend tom nog ruim een uur moesten rijden! gelukkig is mijn vader een enorme goede kaartlezer!
Maarja de dag begon al vroeg in een bomvolle ontbijtzaal waar bijna werd gevochten om een zitplaats...
We konden er in ieder geval zelf lekkere wafels bakken, weer wat nieuws bij het ontbijt!
Daarna alles ingepakt en om ca. 10 uur vertrokken naar het lake powell meer, want we wilden daar een bootje huren!
Aangekomen op de parkeersplaats werden we opgehaald door een golfkarretje dat ons beneden bij de haven bracht, was dat dan zover lopen vraagt u zich misschien af?
nou dat niet maar de amerikanen zijn een beetje allergisch voor lopen!
Naja uiteindelijk hebben we een prachtig boodje gehuurd waar we wel met 10 personen op hadden gekunt, maar nu konden we lekker languit in de zon gaan liggen!
Het was werkelijkwaar een prachtig meer met aan alle kanten rode rotsen die wel tientallen meters hoog zijn!
Om beurten werd er gestuurd, want voor wie niet vaak vaart is dit toch weer wat speciaals!
natuurlijk moest er ook gezwemmen worden want het water was om en nabij de 25 graden, een heerlijk temperatuur dus!
Nadat we wilden zwemmen wilden we weer verder varen, alleen dit plan viel in het water!
Want onze motor wilde hier niet aan meewerken!
Na enig aandringen deed hij het echter nog niet en dreven we vanzelf naar de kant toe.
We belden via de radio iemand van het verhuur bedrijf, en via zo'n scheepsradio met amerikanen praten is niet makkelijk!
Na enig gesnauw en geknauw hadden we het idee dat er iemand onze kant op zou komen die ons kwam helpen, maar er kwam maar niemand. Dus wij bleven maar door de radio praten wat inmiddels in een waar lovechannel was veranderd!!!
Na 55 minuten stil liggen probeerden we voor de 12576 keer om de motor aan te krijgen en gelukkig ging hij deze keer wel aan en konden we verder varen.
Iets later aangekomen maar toch met onze gewenste uren varen kwamen we aan bij het verhuurbedrijf waar ze zich niet prettig voelden dus kregen we daar nog enkele presentjes mee.
Met enkele vertraging konden we nu toch vertrekken richting de eindbesteming van deze dag...bryce!
Onderweg zijn we weer wonderschone natuur tegengekomen en kregen we alvast een voorschotje op de bryce canyon!
Eenmaal aangekomen bij het hotel werd ons hele avond programma's voorgelegd. Wij kozen ervoor om deze avond bij rodeo rijden te gaan kijken!
Een waar spektakel wat zeker de moeite waard was!
Het begon natuurlijk zo amerikaans als het maar kan met het volkslied. Daarna barstten het festijn los.
Er werd gereden op paarden, stieren, koeien en zelfs schapen voor de kleine kinderen!
Ook ontbrak het lasso gooien niet en een snelheidswedstrijd was er ook!
Ook liep er tussen de onderdelen een of andere irritante clown die dacht dat hij grappig was om het publiek een beetje bezig te houden, dit hoort er blijkbaar bij!
Het was afgelopen voordat dat je het doorhad, want ineens begonnen er mensen weg te lopen en ging iedereen er maar vandoor en wij hadden geen idee dat het al klaar was.
Daarna zijn we wat gaan eten, maar helaas waren we niet de enige dus duurde het voor een fastfood keten redelijk lang;)
Daarna zijn we naar de hotel kamers gegaan om weer lekker uit te rusten voor morgen wanneer we de bryce canyon zullen bezoeken!
Tot morgen, Merijn!
Vandaag hebben we weer een redelijke rit gemaakt!
Hij duurde echter veel korter dan we dachten omdat de tom tom er hier niet zo heel veel van snapt! We kwamen namelijk op de bestemming aan terwijl we volgens onze vriend tom nog ruim een uur moesten rijden! gelukkig is mijn vader een enorme goede kaartlezer!
Maarja de dag begon al vroeg in een bomvolle ontbijtzaal waar bijna werd gevochten om een zitplaats...
We konden er in ieder geval zelf lekkere wafels bakken, weer wat nieuws bij het ontbijt!
Daarna alles ingepakt en om ca. 10 uur vertrokken naar het lake powell meer, want we wilden daar een bootje huren!
Aangekomen op de parkeersplaats werden we opgehaald door een golfkarretje dat ons beneden bij de haven bracht, was dat dan zover lopen vraagt u zich misschien af?
nou dat niet maar de amerikanen zijn een beetje allergisch voor lopen!
Naja uiteindelijk hebben we een prachtig boodje gehuurd waar we wel met 10 personen op hadden gekunt, maar nu konden we lekker languit in de zon gaan liggen!
Het was werkelijkwaar een prachtig meer met aan alle kanten rode rotsen die wel tientallen meters hoog zijn!
Om beurten werd er gestuurd, want voor wie niet vaak vaart is dit toch weer wat speciaals!
natuurlijk moest er ook gezwemmen worden want het water was om en nabij de 25 graden, een heerlijk temperatuur dus!
Nadat we wilden zwemmen wilden we weer verder varen, alleen dit plan viel in het water!
Want onze motor wilde hier niet aan meewerken!
Na enig aandringen deed hij het echter nog niet en dreven we vanzelf naar de kant toe.
We belden via de radio iemand van het verhuur bedrijf, en via zo'n scheepsradio met amerikanen praten is niet makkelijk!
Na enig gesnauw en geknauw hadden we het idee dat er iemand onze kant op zou komen die ons kwam helpen, maar er kwam maar niemand. Dus wij bleven maar door de radio praten wat inmiddels in een waar lovechannel was veranderd!!!
Na 55 minuten stil liggen probeerden we voor de 12576 keer om de motor aan te krijgen en gelukkig ging hij deze keer wel aan en konden we verder varen.
Iets later aangekomen maar toch met onze gewenste uren varen kwamen we aan bij het verhuurbedrijf waar ze zich niet prettig voelden dus kregen we daar nog enkele presentjes mee.
Met enkele vertraging konden we nu toch vertrekken richting de eindbesteming van deze dag...bryce!
Onderweg zijn we weer wonderschone natuur tegengekomen en kregen we alvast een voorschotje op de bryce canyon!
Eenmaal aangekomen bij het hotel werd ons hele avond programma's voorgelegd. Wij kozen ervoor om deze avond bij rodeo rijden te gaan kijken!
Een waar spektakel wat zeker de moeite waard was!
Het begon natuurlijk zo amerikaans als het maar kan met het volkslied. Daarna barstten het festijn los.
Er werd gereden op paarden, stieren, koeien en zelfs schapen voor de kleine kinderen!
Ook ontbrak het lasso gooien niet en een snelheidswedstrijd was er ook!
Ook liep er tussen de onderdelen een of andere irritante clown die dacht dat hij grappig was om het publiek een beetje bezig te houden, dit hoort er blijkbaar bij!
Het was afgelopen voordat dat je het doorhad, want ineens begonnen er mensen weg te lopen en ging iedereen er maar vandoor en wij hadden geen idee dat het al klaar was.
Daarna zijn we wat gaan eten, maar helaas waren we niet de enige dus duurde het voor een fastfood keten redelijk lang;)
Daarna zijn we naar de hotel kamers gegaan om weer lekker uit te rusten voor morgen wanneer we de bryce canyon zullen bezoeken!
Tot morgen, Merijn!
woensdag 22 juli 2009
Dag 6 Grand Canyon-Page
Even hadden we gisteravond nog stoute plannen om de zonsopgang in de Grand Canyon te gaan bekijken maar we waren allemaal zo moe dat we hier maar van afgezien hebben. Vanuit ons hotel, na weer een gratis ontbijt, op weg richting Page. Deze route liep langs de oostkant van de Grand Canyon. Weer talloze mooie plaatjes bekeken. Het was in eerste instantie weer mooi weer. Het is onvoorstelbaar hoe groot de canyon is en bij iedere bocht of uitzichtpunt zie je hem wéér op een andere manier. Het is met recht een wereldwonder. Na Desert View als laatste uitzicht op de canyon richting Page. We rijden daarbij het gebied van de Navajo indianen binnen en daarna Painted Desert. Waar de naam Painted Desert vandaan komt is ons nu duidelijk: het is inderdaad net een (rood) geschilderde woestijn. Het ene bizarre landschap na het andere passeren we en de dichtheid van indianen langs de snelweg met allerlei kraampjes neemt ook snel toe. Dat indianen niet meer in tipi's wonen was ons wel bekend maar het ziet er toch allemaal wel erg armoedig uit in de buurt van hun huisjes. Ze lijken allemaal te beschikken over hun eigen privé autokerkhof rondom een armoedig hutje of caravan. Richting Page wordt het landschap weer steeds mooier en komen er weer allerlei andere canyons aans ons voorbij. Vlak voor Page nog een uitstapje gemaakt naar Horseshoe Bend. Inderdaad: een hoefijzervormige canyon met daar doorheen de Colorado rivier. Op grote hoogte zijn er zelfs nog een paar kano's waar te nemen. Zeer bijzonder uitzicht. Een groot deel van de middag hebben we voor een aantal buien uitgereden maar in de buurt van Page wordt het weer steeds mooier en wordt het ook weer flink warmer(vanvond 20 uur was het nog 30 graden). In ons hotel zijn we eerst in het zwembad gaan relaxen. Lekker fris water!! Daarna nog even naar Lake Powell gereden over de Glen Canyon dam. Dit is het kleine broertje van de hooverdam even verderop richting Las Vegas. Prachtige zondsondergang meegemaakt met rood zonlicht op de toch al rode rotsen.....
Op TV gezien dat de hitte hier nog wel even aanhoudt. Met ons verblijf in Las Vegas en rit door Death Valley voor de boeg zal het waarschijnlijk flink zweten worden daar.
Morgenochtend zullen we, afhankelijk van het weer, hier nog wat ondernemen om daarna door te rijden richting Bryce Canyon, een volgend hoogtepunt op onze route.
Welterusten en tot morgen(?)
Op TV gezien dat de hitte hier nog wel even aanhoudt. Met ons verblijf in Las Vegas en rit door Death Valley voor de boeg zal het waarschijnlijk flink zweten worden daar.
Morgenochtend zullen we, afhankelijk van het weer, hier nog wat ondernemen om daarna door te rijden richting Bryce Canyon, een volgend hoogtepunt op onze route.
Welterusten en tot morgen(?)
dinsdag 21 juli 2009
Dag 5 Grand Canyon
Vandaag één van de hoogtepunten van onze reis: de Grand Canyon. Het werd in meerdere opzichten een schokkende ervaring: allereerst door de enorme schoonheid van dit wereldwonder. Je komt ogen tekort om alle schoonheid in je op te nemen. We hebben veel foto's genomen maar het zal op de foto's zeker niet half zo indrukwekkend zijn als in het echt. Hier zijn geen superlatieven voor te bedenken.
We hebben een condor zien vliegen, een aantal herten zien lopen en veel eekhoorns die we mooi gefotografeerd hebben.
Op voorhand waren we enigszins bezorgd om de massaliteit en de drukte in en om het park maar dat viel ontzettend mee. Alles is tot in de puntjes geregeld: veel parkeerruimte, veel bussen die heen en weer rijden.Als je dan nagaat dat een los bezoek nog geen 20 euro (25 dollar) kost voor een auto met 4 personen. Dat is inclusief toegang, parkeren en gebruik van de bussen. Met een Nationale Park Pass is het nog goedkoper. Je betaalt dan 80 dollar voor alle Nationale Parken in Amerika gedurende een heel jaar!! Aangezien we 6 parken gaan bezoeken kost het dus een schijntje.
Nu weer even terug naar de Canyon. Vanochtend was het prachtig weer: lekker warm maar na de 45 graden in de woestijn was de 30 graden in de ochtend zeer aangenaam. Helaas kwamen er rond het middaguur meer wolken en die werden steeds donkerder. Het was zichtbaar dat in de verte de regen al naar beneden kwam. In de bus werd gewaarschuwd om bij onweer niet aan de rand van de canyon te blijven. Omdat het bij ons op dat moment nog droog was leek er nog niets aan de hand totdat we allemaal(behalve Merijn) een schok voelden gevolgd door een enorme donderklap. Met grote spoed vanaf de rand van de canyon teruggetrokken. Het begon toen ook te regenen en zijn toen snel een bus in gevlucht. Vanwege het onweer werd de complete busroute stilgelegd en werd iedereen het park uitgereden. Aangezien het toen etenstijd was hebben we het nuttige met het aangename gecombineerd: even wat gegeten en ansichtkaarten gekocht en geschreven (Josee). Na ongeveer anderhalf uur werd het weer droog en gingen de bussen weer rijden. We hebben toen alsnog de hele route kunnen bekijken. Het was echter alleen bewolkt maar niet minder indrukwekkend. We hadden echter het plan om de zondsondergang in de canyon te ervaren maar dat ging dus helaas niet door.
Na het bezoek aan de canyon zijn we rechtstreeks het steakhouse binnen gereden om de inwendige mens maar weer eens te verzorgen.
Tot zover het nieuws van vandaag.
Morgenochtend dus misschien eerst de zonsopkomst in de canyon en vervolgens ontbijten, inpakken en vervolgens richting Page via de oostelijke route langs de grand canyon (die we nog niet bezocht hebben).
That's all folks...
CU tomorrow
We hebben een condor zien vliegen, een aantal herten zien lopen en veel eekhoorns die we mooi gefotografeerd hebben.
Op voorhand waren we enigszins bezorgd om de massaliteit en de drukte in en om het park maar dat viel ontzettend mee. Alles is tot in de puntjes geregeld: veel parkeerruimte, veel bussen die heen en weer rijden.Als je dan nagaat dat een los bezoek nog geen 20 euro (25 dollar) kost voor een auto met 4 personen. Dat is inclusief toegang, parkeren en gebruik van de bussen. Met een Nationale Park Pass is het nog goedkoper. Je betaalt dan 80 dollar voor alle Nationale Parken in Amerika gedurende een heel jaar!! Aangezien we 6 parken gaan bezoeken kost het dus een schijntje.
Nu weer even terug naar de Canyon. Vanochtend was het prachtig weer: lekker warm maar na de 45 graden in de woestijn was de 30 graden in de ochtend zeer aangenaam. Helaas kwamen er rond het middaguur meer wolken en die werden steeds donkerder. Het was zichtbaar dat in de verte de regen al naar beneden kwam. In de bus werd gewaarschuwd om bij onweer niet aan de rand van de canyon te blijven. Omdat het bij ons op dat moment nog droog was leek er nog niets aan de hand totdat we allemaal(behalve Merijn) een schok voelden gevolgd door een enorme donderklap. Met grote spoed vanaf de rand van de canyon teruggetrokken. Het begon toen ook te regenen en zijn toen snel een bus in gevlucht. Vanwege het onweer werd de complete busroute stilgelegd en werd iedereen het park uitgereden. Aangezien het toen etenstijd was hebben we het nuttige met het aangename gecombineerd: even wat gegeten en ansichtkaarten gekocht en geschreven (Josee). Na ongeveer anderhalf uur werd het weer droog en gingen de bussen weer rijden. We hebben toen alsnog de hele route kunnen bekijken. Het was echter alleen bewolkt maar niet minder indrukwekkend. We hadden echter het plan om de zondsondergang in de canyon te ervaren maar dat ging dus helaas niet door.
Na het bezoek aan de canyon zijn we rechtstreeks het steakhouse binnen gereden om de inwendige mens maar weer eens te verzorgen.
Tot zover het nieuws van vandaag.
Morgenochtend dus misschien eerst de zonsopkomst in de canyon en vervolgens ontbijten, inpakken en vervolgens richting Page via de oostelijke route langs de grand canyon (die we nog niet bezocht hebben).
That's all folks...
CU tomorrow
maandag 20 juli 2009
Dag 4 Blythe-Grand Canyon (525 km)
Vandaag de langste etappe van onze American Tour. Even doorbijten dus maar met schitterende variaties in landschappen en in temperaturen vloog de dag voorbij. Zojuist in "Spaghetti Western" ons zelf tegoed gedaan aan een pizza. Niemand kon zijn pizza op dus we hebben de rest in een doggy-bag gestopt.
Wisselende temperaturen dus: maximum van 45 gr. Celcius en minimum van 17 graden Celcius!! We hebben ook een regenbui gehad onderweg en tijdens de bui koelde het dus heel snel af.
Vanochtend dus vertrokken vanuit de enorme hitte van de woestijn. De woestijn veranderde snel: allereerst kregen we de beroemde cactussen uit het wilde westen te zien. Vervolgens veranderde het totale landschap en we leken in een echte western beland te zijn: cactussen, praries, bergen, cowboydorpjes etc... Het was alleen nog wachten totdat Winnetou op zijn paard uit de heuvels kwam. Zeer bijzonder allemaal.
Vervolgens kwamen we in het redrock district. Waar ze de term redrock vandaan hebben is ons inmiddels wel duidelijk: links en rechts overal rood gesteente.
Onderweg gegeten in Prescott, een echt cowboystadje met zeer bijzondere mensen op straat en in de winkels. Een heerlijke sandwich gegeten. Dat wil zeggen: een halve. Ja ja, we leren snel! Bij het bestellen van de sandwich kregen we ongeveer 35 meerkeuzevragen op ons afgevuurd in een mitrailleurtempo. Welk brood, welk beleg, welke dressing, welk bijgerecht etc etc. Je wordt bijna bang om iets te bestellen ;-)
In Redrock stad bij uitstek Sedona nog even een ijsje gescoord. Hier was het erg toeristisch dus gauw weer verder zigzaggend door de bergen.
Om ca. 18 uur kwamen we toch wel behoorlijk vermoeid bij ons hotel vlakbij de Grand Canyon aan. We hadden het plan om de zonsondergang in de GC te gaan bekijken maar we waren te moe en bovendien was het bewolkt. De canyon moet dus nog even tot morgen wachten. Dan hebben we de hele dag om de GC te bekijken. We slapen dus 2 nachten in (weer) een keurig hotel.
Bij het zoeken naar een restaurant vanavond nog een groot hert op zeer korte afstand gezien (en gefotografeerd).
Hopelijk lukt het om nog wat foto's te plaatsen.
Groeten en tot het volgende bericht.......
Wisselende temperaturen dus: maximum van 45 gr. Celcius en minimum van 17 graden Celcius!! We hebben ook een regenbui gehad onderweg en tijdens de bui koelde het dus heel snel af.
Vanochtend dus vertrokken vanuit de enorme hitte van de woestijn. De woestijn veranderde snel: allereerst kregen we de beroemde cactussen uit het wilde westen te zien. Vervolgens veranderde het totale landschap en we leken in een echte western beland te zijn: cactussen, praries, bergen, cowboydorpjes etc... Het was alleen nog wachten totdat Winnetou op zijn paard uit de heuvels kwam. Zeer bijzonder allemaal.
Vervolgens kwamen we in het redrock district. Waar ze de term redrock vandaan hebben is ons inmiddels wel duidelijk: links en rechts overal rood gesteente.
Onderweg gegeten in Prescott, een echt cowboystadje met zeer bijzondere mensen op straat en in de winkels. Een heerlijke sandwich gegeten. Dat wil zeggen: een halve. Ja ja, we leren snel! Bij het bestellen van de sandwich kregen we ongeveer 35 meerkeuzevragen op ons afgevuurd in een mitrailleurtempo. Welk brood, welk beleg, welke dressing, welk bijgerecht etc etc. Je wordt bijna bang om iets te bestellen ;-)
In Redrock stad bij uitstek Sedona nog even een ijsje gescoord. Hier was het erg toeristisch dus gauw weer verder zigzaggend door de bergen.
Om ca. 18 uur kwamen we toch wel behoorlijk vermoeid bij ons hotel vlakbij de Grand Canyon aan. We hadden het plan om de zonsondergang in de GC te gaan bekijken maar we waren te moe en bovendien was het bewolkt. De canyon moet dus nog even tot morgen wachten. Dan hebben we de hele dag om de GC te bekijken. We slapen dus 2 nachten in (weer) een keurig hotel.
Bij het zoeken naar een restaurant vanavond nog een groot hert op zeer korte afstand gezien (en gefotografeerd).
Hopelijk lukt het om nog wat foto's te plaatsen.
Groeten en tot het volgende bericht.......
zondag 19 juli 2009
Dag 3 LA-Blythe (ca. 450 km gereden)
Vandaag hebben we onze eerste echte grote auto tocht gemaakt.
Deze rit ging van Los Angeles naar Blythe met een tussenstop in Palm Springs en een omweg via het Joshua Tree National Park.We reden via downtown LA en hebben de mooie skyline mooi kunnen bewonderen.
We reden redelijk vroeg weg vanuit LA, waardoor we snel de stad uit waren en richting de natuur/hitte. Want warm was het vandaag. Van het thuisfront hebben we vernomen dat het in Zierikzee herfst weer is, maar hier is het loeiheet. Hoe verder we reden hoe hoger de thermometer aansloeg. Toen we om 10 uur een tussenstop maakte om koffie te drinken was het al zo`n 86 graden F, wat overeenkomt met 30 graden C. Onderweg werd de omgevinger steeds glooiender en de bergen werden hoger en hoger. Toen richting Palm Springs(aankomst zo`n 11 uur) wat de bekende oase in de woestijn is, het gras is groener en korter geknipt dan op Wimbledon. Zonder moeite een Parkeerplek gevonden. Maar toen kwam de grote schok: we stapten uit. Ik zal het proberen te omschrijven: in de auto is het lekker cool door de door ons (zeker nu) geliefde airco. Je doet je deur open en je stapt 40(!) graden binnen dat om 11 uur `s ochtends. Wil je weten hoe dit voelt, richt een stuk of 10 fohns op je en zet ze allemaal op de hoogste stand. We zijn maar snel de auto in gegaan na een blokje om. Het was ook niet echt een bijzondere plek.
De lunch hebben we vandaag maar uit de supermarkt gehaald, i.p.v. de KFC. Nog maar 24 flesjes water gekocht voor het geval dat, want we gingen op weg naar ons eerste Nationale park van de vakantie. Het Joshua Tree park dus. Dit park is gebouwd om de Joshua Tree te behouden, dit is een rare cactus-plant die alle kanten op groeit. De weg ernaar toe is echt zo`n foto die je van amerika zou zien. Rechte wegen recht door een woestijn-achtig gebied. Daar aangekomen hebben we een toeganskaart voor alle nationale parken gekocht. Het was echt een bijzonder park, met natuur die je in Europa absoluut niet aan zult treffen. Van een wandeling is het niet gekomen, omdat het kwik inmiddels was gestegen tot 47 graden! Af en toe een stop gemaakt om een plaatje vas te leggen, om vervolgens weer zo snel mogelijk in de coole auto te zitten. Uit het park zijn we richting het hotel gereden. Langs de weg lagen opvallend veel versleten banden. Waarschijnlijk gewoon omdat ze van onder de auto zijn weg gesmolten, maar dat terzake. Aangekomen bij het hotel in Blythe -temperatuur nog steeds zo`n 45 graden- wachtten vooral Merijn een aangename verassing: 2 kamers met ieder 2 2-persoonsbedden! Dus lekker alleen in bed. Snel een verfrissende duik in het zwembad genomen wat gelukkig binnen lag. Vervolgens zijn we bij Taco Bell gaan eten, een fast-food keten met mexicaans eten. Vanavond hebben we dus aan de taco`s, tortilla`s en nacho`s gezeten. Voor het dessert( ijs, koffie en ijs-koffie) zijn we naar de Mac Donald`s gegaan. Onze lieftallige moeder/vrouw heeft nog niet echt door dat we in Amerika zijn.
Josee: 3 normal coffee and 1 ice-coffee
mac verkoper: what size? small, medium of large?
Josee: uhh medium!
Vervolgens kregen we 4 bekers van een halve liter, wat toch echt iets te veel van het goeie bleek.
Toen we in de Mac zaten kwam er ineens een storm opzetten. Het begon hard te waaien en we hadden even hoop dat we misschien een tornado zouden spotten, maar dit was niet het geval. Het is hier nu 19;45 en zijn op onze(gescheiden) kamers aan het rusten voor de dag van morgen. Morgen gaan we namelijk naar de Grand Canyon=). We kijken hier allemaal erg naar uit. Hier zullen je morgen alles over lezen..
Groeten Thijs en de rest
Deze rit ging van Los Angeles naar Blythe met een tussenstop in Palm Springs en een omweg via het Joshua Tree National Park.We reden via downtown LA en hebben de mooie skyline mooi kunnen bewonderen.
We reden redelijk vroeg weg vanuit LA, waardoor we snel de stad uit waren en richting de natuur/hitte. Want warm was het vandaag. Van het thuisfront hebben we vernomen dat het in Zierikzee herfst weer is, maar hier is het loeiheet. Hoe verder we reden hoe hoger de thermometer aansloeg. Toen we om 10 uur een tussenstop maakte om koffie te drinken was het al zo`n 86 graden F, wat overeenkomt met 30 graden C. Onderweg werd de omgevinger steeds glooiender en de bergen werden hoger en hoger. Toen richting Palm Springs(aankomst zo`n 11 uur) wat de bekende oase in de woestijn is, het gras is groener en korter geknipt dan op Wimbledon. Zonder moeite een Parkeerplek gevonden. Maar toen kwam de grote schok: we stapten uit. Ik zal het proberen te omschrijven: in de auto is het lekker cool door de door ons (zeker nu) geliefde airco. Je doet je deur open en je stapt 40(!) graden binnen dat om 11 uur `s ochtends. Wil je weten hoe dit voelt, richt een stuk of 10 fohns op je en zet ze allemaal op de hoogste stand. We zijn maar snel de auto in gegaan na een blokje om. Het was ook niet echt een bijzondere plek.
De lunch hebben we vandaag maar uit de supermarkt gehaald, i.p.v. de KFC. Nog maar 24 flesjes water gekocht voor het geval dat, want we gingen op weg naar ons eerste Nationale park van de vakantie. Het Joshua Tree park dus. Dit park is gebouwd om de Joshua Tree te behouden, dit is een rare cactus-plant die alle kanten op groeit. De weg ernaar toe is echt zo`n foto die je van amerika zou zien. Rechte wegen recht door een woestijn-achtig gebied. Daar aangekomen hebben we een toeganskaart voor alle nationale parken gekocht. Het was echt een bijzonder park, met natuur die je in Europa absoluut niet aan zult treffen. Van een wandeling is het niet gekomen, omdat het kwik inmiddels was gestegen tot 47 graden! Af en toe een stop gemaakt om een plaatje vas te leggen, om vervolgens weer zo snel mogelijk in de coole auto te zitten. Uit het park zijn we richting het hotel gereden. Langs de weg lagen opvallend veel versleten banden. Waarschijnlijk gewoon omdat ze van onder de auto zijn weg gesmolten, maar dat terzake. Aangekomen bij het hotel in Blythe -temperatuur nog steeds zo`n 45 graden- wachtten vooral Merijn een aangename verassing: 2 kamers met ieder 2 2-persoonsbedden! Dus lekker alleen in bed. Snel een verfrissende duik in het zwembad genomen wat gelukkig binnen lag. Vervolgens zijn we bij Taco Bell gaan eten, een fast-food keten met mexicaans eten. Vanavond hebben we dus aan de taco`s, tortilla`s en nacho`s gezeten. Voor het dessert( ijs, koffie en ijs-koffie) zijn we naar de Mac Donald`s gegaan. Onze lieftallige moeder/vrouw heeft nog niet echt door dat we in Amerika zijn.
Josee: 3 normal coffee and 1 ice-coffee
mac verkoper: what size? small, medium of large?
Josee: uhh medium!
Vervolgens kregen we 4 bekers van een halve liter, wat toch echt iets te veel van het goeie bleek.
Toen we in de Mac zaten kwam er ineens een storm opzetten. Het begon hard te waaien en we hadden even hoop dat we misschien een tornado zouden spotten, maar dit was niet het geval. Het is hier nu 19;45 en zijn op onze(gescheiden) kamers aan het rusten voor de dag van morgen. Morgen gaan we namelijk naar de Grand Canyon=). We kijken hier allemaal erg naar uit. Hier zullen je morgen alles over lezen..
Groeten Thijs en de rest
zaterdag 18 juli 2009
Dag 2 Los Angeles
Na een redelijke nachtrust vanochtend ook weer redelijk vroeg wakker (half zes). De tijdsprong is dus nog niet helemaal verwerkt en nu zitten we om 20.30 uur versleten op de hotelkamer. Vanochtend begonnen met een echt Amerikaans ontbijt met o.a. gebakken aardappels, gebakken stukken vlees, gebakken spek, allerlei soorten eiergerechten, toast etc... Maar tot onze aangename verrassing ook heel veel vers schoongemaakt fruit zoals anannas en meloen. We hebben ons behoorlijk tegoed gedaan. Uit gezondheidsoverwegingen zullen we dit niet iedere ochtend doen ;-)
Een overijverige hotelbediende probeerde ons een celeberity-tour in LA aan te smeren maar we hadden al gekozen om een dagkaart op de hop on-hop off bus te nemen. Deze komt langs alle bezienswaardige punten in LA en je kunt deze toer onderbreken waar je wilt en hoe lang je wilt. Uiteindelijk konden we deze toer ook reserveren via de hotelbediende en we konden met de gratis shuttle van het hotel naar het beginpunt van de route bij Universal Studio's. Op de toer zijn we eerst uitgestapt bij Hollywoord boulevard waar we de walk of fame bezocht hebben. Met name de ster van Michael Jackson kreeg veel aandacht. Veel artiesten op en rond Hollywood boulevard die allemaal bij de Chinese theatre hun dollars bij elkaar schrapen door op de foto te gaan. Ook aan souvenirsshops geen gebrek. Koffie gedronken bij Starbucks natuurlijk. Daarna met de toer langs o.a. Beverly Hills, de buurt voor de happy few: prachtige buurt met heel veel groen en mooi onderhouden. Iedere straat staat vol met dezelfde bomen maar iedere straat weer een andere soort. Nog even geshopt op Rodeo drive(de overtreffende trap van de PC Hooft) maar toen we hoorden dat een gemiddeld pak daar 15.000 dollar kost zijn we maar weer verder gegaan.
Helaas was er geen tijd meer voor het rondje downtown maar dat doen we misschien nog aan het einde van de vakantie.
's avond nog even rondgewandeld op Universal citywalk, een lange winkelstraat met heel veel eten en drinken (en souvenirs). Gelukkig gaan we morgen "de natuur in"....
Een overijverige hotelbediende probeerde ons een celeberity-tour in LA aan te smeren maar we hadden al gekozen om een dagkaart op de hop on-hop off bus te nemen. Deze komt langs alle bezienswaardige punten in LA en je kunt deze toer onderbreken waar je wilt en hoe lang je wilt. Uiteindelijk konden we deze toer ook reserveren via de hotelbediende en we konden met de gratis shuttle van het hotel naar het beginpunt van de route bij Universal Studio's. Op de toer zijn we eerst uitgestapt bij Hollywoord boulevard waar we de walk of fame bezocht hebben. Met name de ster van Michael Jackson kreeg veel aandacht. Veel artiesten op en rond Hollywood boulevard die allemaal bij de Chinese theatre hun dollars bij elkaar schrapen door op de foto te gaan. Ook aan souvenirsshops geen gebrek. Koffie gedronken bij Starbucks natuurlijk. Daarna met de toer langs o.a. Beverly Hills, de buurt voor de happy few: prachtige buurt met heel veel groen en mooi onderhouden. Iedere straat staat vol met dezelfde bomen maar iedere straat weer een andere soort. Nog even geshopt op Rodeo drive(de overtreffende trap van de PC Hooft) maar toen we hoorden dat een gemiddeld pak daar 15.000 dollar kost zijn we maar weer verder gegaan.
Helaas was er geen tijd meer voor het rondje downtown maar dat doen we misschien nog aan het einde van de vakantie.
's avond nog even rondgewandeld op Universal citywalk, een lange winkelstraat met heel veel eten en drinken (en souvenirs). Gelukkig gaan we morgen "de natuur in"....
vrijdag 17 juli 2009
Dag 1 zit erop: Amsterdam-LA
De eerste dag hebben we inmiddels achter de rug. Eigenlijk 1,5 keer want als ik dit typ is het hier 21 uur en in Nederland al 6 uur. We zijn dus nu ruim 24 uur op.
De dag is prima verlopen. Zonder problemen naar schiphol, bagage afgegeven en nog wat gedronken. Soepeltjes door de douane heen. Toen het vliegtuig klaar stond voor vertrek leek het echter fout te gaan. Vanwege problemen met het hydraulische systeem konden we niet vertrekken. Gelukkig duurde dit niet lang en konden we met een half uur vertraging op pad.
De vlucht duurde 11 uur maar gong toch redelijk snel door het vele eten en drinken dat je onderweg krijgt. We vlogen over IJsland, Groenland, Canada. Boven Amerika was al te zien dat we deze vakantie bijzondere landschappen te zien gaan krijgen. Het was vanuit de lucht al indrukwekkend: Rocky mountains, Salt Lake, Lake Powell,de woestijnen. Helaas was Las Vegas van onze kant van het vliegtuig niet te zien.
In LA aangekomen waren we voorbereid op een zware tocht langs de douane. Dit viel echter alles mee. Binnen een uur stonden we met (alle) koffers al buiten. Van iedereen 10 vingerafdrukken, een foto en een groot aantal stempel op de ouderwetse Visa Waiver formulieren.
Toen met de bus naar de autoverhuurder Hertz. Daar kregen we een gratis(!) upgrade van een 2WD naar 4WD voor onze minivan. Het werd een Ford Flex met nog maar 535 mijl op de teller. Splinternieuw dus............
Toen ging het helaas minder. Naar ons hotel in North Hollywood was 45 kilometer maar daar deden we dus 2 uur over. LA in de spits is dus geen pretje.
We hebben gekozen voor de toeristische route via o.a. Beverly Hills, Sunset Boulevard en Hollywood. We waren dus erg blij om ons hotel te aanschouwen. Mooie grote 4-persoonskamer. Toen nog even snel hier in het restaurant gegeten: 1x zalm, 2Rib-eye steak en 1x spare ribs. Snel en heerlijk gegeten maar nu zijn we helemaal op. Morgen hopelijk uitslapen maar ik vrees met grote vreze dat we wel vroeg wakker zullen zijn. Groetjes van iedereen, welterusten en tot morgen........
De dag is prima verlopen. Zonder problemen naar schiphol, bagage afgegeven en nog wat gedronken. Soepeltjes door de douane heen. Toen het vliegtuig klaar stond voor vertrek leek het echter fout te gaan. Vanwege problemen met het hydraulische systeem konden we niet vertrekken. Gelukkig duurde dit niet lang en konden we met een half uur vertraging op pad.
De vlucht duurde 11 uur maar gong toch redelijk snel door het vele eten en drinken dat je onderweg krijgt. We vlogen over IJsland, Groenland, Canada. Boven Amerika was al te zien dat we deze vakantie bijzondere landschappen te zien gaan krijgen. Het was vanuit de lucht al indrukwekkend: Rocky mountains, Salt Lake, Lake Powell,de woestijnen. Helaas was Las Vegas van onze kant van het vliegtuig niet te zien.
In LA aangekomen waren we voorbereid op een zware tocht langs de douane. Dit viel echter alles mee. Binnen een uur stonden we met (alle) koffers al buiten. Van iedereen 10 vingerafdrukken, een foto en een groot aantal stempel op de ouderwetse Visa Waiver formulieren.
Toen met de bus naar de autoverhuurder Hertz. Daar kregen we een gratis(!) upgrade van een 2WD naar 4WD voor onze minivan. Het werd een Ford Flex met nog maar 535 mijl op de teller. Splinternieuw dus............
Toen ging het helaas minder. Naar ons hotel in North Hollywood was 45 kilometer maar daar deden we dus 2 uur over. LA in de spits is dus geen pretje.
We hebben gekozen voor de toeristische route via o.a. Beverly Hills, Sunset Boulevard en Hollywood. We waren dus erg blij om ons hotel te aanschouwen. Mooie grote 4-persoonskamer. Toen nog even snel hier in het restaurant gegeten: 1x zalm, 2Rib-eye steak en 1x spare ribs. Snel en heerlijk gegeten maar nu zijn we helemaal op. Morgen hopelijk uitslapen maar ik vrees met grote vreze dat we wel vroeg wakker zullen zijn. Groetjes van iedereen, welterusten en tot morgen........
woensdag 15 juli 2009
Reisschema
Het reisschema ziet er ongeveer als volgt uit:
16 juli do: Amsterdam - Los Angeles
17 juli vrij: Los Angeles
18 juli za: Los Angeles - Blythe (450 km, via Joshua Tree NP)
19 juli zo: Blythe - Grand Canyon (525 km)
20 juli ma: Grand Canyon
21 juli di: Grand Canyon - Page (225 km)
22 juli woe: Page - Bryce Canyon (250 km)
23 juli do: Bryce Canyon
24 juli vrij: Bryce Canyon - Zion NP (150 km)
25 juli zat: Zion NP - Las Vegas (260 km)
26 juli zon: Las Vegas
27 juli ma: Las-Vegas - Lone Pine (450 km, via Death Valley)
28 juli di: Lone Pine - Yosemite (380 km, via Tioga Pass)
29 juli woe: Yosemite
30 juli do: Yosemite - San Francisco (300 km)
31 juli vrij: San Francisco
1 augustus zat: San Francisco
2 augustus zon: San Francisco - Cambria (360 km, via Highway 1)
3 augustus ma: Cambria - St Monica (370 km)
4 augustus di: St Monica
5 augustus wo/do: St Monica - Los Angeles (40 km)- Amsterdam
Voor deze rondreis hebben we via Hertz een Hyundai Entourage minivan gereserveerd. Het is natuurlijk niet uitgesloten dat het alsnog een andere auto wordt maar voor minder doen we het niet.........
De route ziet er ongeveer als volgt uit: (klik op de route voor een grotere weergave)
16 juli do: Amsterdam - Los Angeles
17 juli vrij: Los Angeles
18 juli za: Los Angeles - Blythe (450 km, via Joshua Tree NP)
19 juli zo: Blythe - Grand Canyon (525 km)
20 juli ma: Grand Canyon
21 juli di: Grand Canyon - Page (225 km)
22 juli woe: Page - Bryce Canyon (250 km)
23 juli do: Bryce Canyon
24 juli vrij: Bryce Canyon - Zion NP (150 km)
25 juli zat: Zion NP - Las Vegas (260 km)
26 juli zon: Las Vegas
27 juli ma: Las-Vegas - Lone Pine (450 km, via Death Valley)
28 juli di: Lone Pine - Yosemite (380 km, via Tioga Pass)
29 juli woe: Yosemite
30 juli do: Yosemite - San Francisco (300 km)
31 juli vrij: San Francisco
1 augustus zat: San Francisco
2 augustus zon: San Francisco - Cambria (360 km, via Highway 1)
3 augustus ma: Cambria - St Monica (370 km)
4 augustus di: St Monica
5 augustus wo/do: St Monica - Los Angeles (40 km)- Amsterdam
Voor deze rondreis hebben we via Hertz een Hyundai Entourage minivan gereserveerd. Het is natuurlijk niet uitgesloten dat het alsnog een andere auto wordt maar voor minder doen we het niet.........
De route ziet er ongeveer als volgt uit: (klik op de route voor een grotere weergave)
Het gaat nu echt beginnen
We denken nu niet meer in maanden, niet meer in weken en ook niet meer in dagen. Nog ongeveer 22 uur tot aan het vertrek. Zojuist via de site van de KLM digitaal ingechekt. De koffers zijn bijna allemaal gepakt. We mogen per persoon 2 koffers van 23 kg per stuk meenemen! Op de heenreis houden we het op één koffer van maximaal 23 kg per persoon. Hebben we nog wat buffer om de souvenirs op de terugweg mee te nemen ;-)
Vanmiddag nog even allemaal naar de kapper en dan vanavond maar vroeg naar bed. Of er heel veel en goed geslapen wordt is maar de vraag. We hopen ca. 7.30 te vertrekken richting schiphol. Auto parkeren op Smart Parking (5 euro per dag dus dat valt wel mee, koffers afgeven, wachten en gaan............
Vliegtijd is ongeveer 11 uur. Vanwege het tijdsverschil (9 uur) zijn we per saldo slechts 2 uur onderweg maar dat gaat ongetwijfeld anders aanvoelen :-(
In LA zullen we wel flink wat tijd nodig hebben om door de douane te geraken o.a. omdat van alle 10 vingers afdrukken genomen moeten worden. Na de douane op zoek naar de huurauto bij Hertz en dan op weg naar North Hollywood naar ons eerste hotel.
Vanmiddag nog even allemaal naar de kapper en dan vanavond maar vroeg naar bed. Of er heel veel en goed geslapen wordt is maar de vraag. We hopen ca. 7.30 te vertrekken richting schiphol. Auto parkeren op Smart Parking (5 euro per dag dus dat valt wel mee, koffers afgeven, wachten en gaan............
Vliegtijd is ongeveer 11 uur. Vanwege het tijdsverschil (9 uur) zijn we per saldo slechts 2 uur onderweg maar dat gaat ongetwijfeld anders aanvoelen :-(
In LA zullen we wel flink wat tijd nodig hebben om door de douane te geraken o.a. omdat van alle 10 vingers afdrukken genomen moeten worden. Na de douane op zoek naar de huurauto bij Hertz en dan op weg naar North Hollywood naar ons eerste hotel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
